Επίσημοι προσκεκλημένοι, κυρίες και κύριοι,

Με μεγάλη μου χαρά σας καλωσορίζω θερμά εκ μέρους του Ιδρύματος Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Macquarie του Σίδνεϊ. Ως πρόεδρος του Ιδρύματος και χορηγός του 8ου Διεθνούς Θερινού Πανεπιστημίου νιώθω βαθύτατα συγκινημένος που αυτό λαμβάνει χώρα σε ένα μικρό ελληνικό νησί, το Καστελλόριζο, το οποίο είναι γνωστό σε όλη την Αυστραλία για την ευκατάστατη και πατριωτική διασπορά του.

Παρά τις αντίξοες συνθήκες την τελευταία διετία λόγο κορονοϊού, το πρόγραμμα Ελληνικών Σπουδών στο Macquarie συνεχίζεται τώρα για τέσσερεις δεκαετίες και μάλιστα προχωρούμε προς το καλλίτερο.

Το Ίδρυμά μας, όπως και ο Σύλλογος Ελλήνων Φοιτητών, που είναι ο μεγαλύτερος σύλλογος φοιτητών στο Πανεπιστήμιο, ιδρύθηκαν την εποχή εκείνη από τον αείμνηστο Βασίλη Γεωργίου. Ο Σύλλογος αυτός ήταν ο καταλύτης για τη δημιουργία του Ιδρύματος Νεοελληνικών Σπουδών και κατ’ επέκταση την εισαγωγή των ελληνικών στο Πανεπιστήμιο. Οι πρυτανικές αρχές κατέληξαν σε συμφωνία με το Ιδρυμα Νεοελληνικών Σπουδών για τη συνδρομή του στη χρηματοδότηση του Προγράμματος. Το Πανεπιστήμιο Macquarie χειρίζεται το κεφάλαιο που συγκέντρωσε το Ίδρυμα και σε περίπτωση ακύρωσης της συμφωνίας όλο αυτό το κεφάλαιο θα επιστρέψει στο Ίδρυμα.

Να αναφέρουμε τώρα λίγα λόγια για το Πανεπιστήμιο Macquarie. Είναι ένα σχετικά νέο Πανεπιστήμιο που ιδρύθηκε το 1964 με βάση το μοντέλο του Stanford University. Mερικά από τα διεθνώς γνωστά επιτεύγματά του είναι η εφεύρεση του Wi-Fi και η τεχνογνωσία της Ολυμπιακής Δάδας. Επίσης, ήταν το πρώτο πανεπιστήμιο που προσέφερε Αναλογιστικές Επιστήμες στο νότιο ημισφαίριο. Εδώ έγιναν και οι αρχικές μελέτες για το βιονικό αυτί γνωστό ως Cochlear ear.

Πιστεύω ότι το Πρόγραμμα Νεοελληνικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Macquarie έχει μέλλον με δυνατότητες περεταίρω ανάπτυξης και με τη συμβολή όλου του ελληνισμού επωφελούμαστε από το θετικό κλίμα που υπάρχει.

Οι επιτυχίες του Ιδρύματος, εδώ και τέσσερις δεκαετίες περίπου, ενισχύουν την πεποίθησή μας ότι το όραμα του Βασίλη Γεωργίου εκπληρώθηκε και εκείνοι που ακολούθησαν στα χνάρια του θα διασφαλίσουν το μέλλον του Ιδρύματος κατά τον 21ο αιώνα.

Εκφράζω ειλικρινείς ευχές για την επιτυχία του φετεινού Θερινού Πανεπιστημίου που ο γενικός τίτλος του είναι ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΜΜΕ. Οι συνειρμοί με πάνε πίσω στις εμπειρίες μου της δεκαετίας του 1970 με τον αείμνηστο φίλο μου Μιχάλη Πιερή. Ήταν ο πρώτος στην Αυστραλία που ως φοιτητής τότε κατέθεσε τη διδακτορική του διατριβή με θέμα την ποίηση του Καβάφη.

Κάπως έτσι αναγκάστηκα να μάθω για τα ανέκδοτα ποιήματα του μεγάλου αυτού Έλληνα ποιητή.

Θα κλείσω με ένα ανέκδοτο ποίημα του Καβάφη, ιδιαίτερα επίκαιρο για τα ακριτικά νησιά μας καθώς και για τους ομογενείς, που πρέπει να προσέχουμε μην τυχόν καταντήσουμε σαν τους πρωταγωνιστές του ποιήματος.

Ποσειδωνιάται

Ποσειδωνιάταις τοις εν τω Tυρρηνικώ κόλπω το μεν εξ αρχής Έλλησιν ούσιν εκβαρβαρώσθαι Tυρρηνοίς ή Pωμαίοις γεγονόσι και την τε φωνήν μεταβεβληκέναι, τα τε πολλά των επιτηδευμάτων, άγειν δε μιαν τινα αυτούς των εορτών των Eλλήνων έτι και νυν, εν η συνιόντες αναμιμνήσκονται των αρχαίων όνομάτων τε και νομίμων, απολοφυράμενοι προς αλλήλους και δακρύσαντες απέρχονται.

ΑΘΗΝΑΙΟΣ

Την γλώσσα την ελληνική οι Ποσειδωνιάται

εξέχασαν τόσους αιώνας ανακατευμένοι

με Τυρρηνούς, και με Λατίνους, κι άλλους ξένους.

Το μόνο που τους έμενε προγονικό

ήταν μια ελληνική γιορτή, με τελετές ωραίες,

με λύρες και με αυλούς, με αγώνας και στεφάνους.

Κ’ είχαν συνήθειο προς το τέλος της γιορτής

τα παλαιά τους έθιμα να διηγούνται,

και τα ελληνικά ονόματα να ξαναλένε,

που μόλις πια τα καταλάμβαναν ολίγοι.

Και πάντα μελαγχολικά τελείων’ η γιορτή τους.

Γιατί θυμούνταν που κι αυτοί ήσαν Έλληνες―

Ιταλιώται έναν καιρό κι αυτοί·

και τώρα πώς εξέπεσαν, πώς έγιναν,

να ζουν και να ομιλούν βαρβαρικά,

βγαλμένοι ―ω συμφορά!― απ’ τον Ελληνισμό